ఆఖరి మజిలీ

– మళ్ల కారుణ్యకుమార్‌

భండారు సదాశివరావు స్మారక దీపావళి కథల పోటీకి ఎంపికైనది

ఎప్పుడూ లేని విధంగా ఆరోజు ఎందుకో వాతావరణంలో ఏదో తెలియని మార్పులు కనిపిస్తున్నాయి. ఊరు అంతా నిశ్శబ్దంగా వుంది. దూరంలో కుక్కలు వింతగా రాగాలు తీస్తున్నాయి. అప్పటికి ఆరుబయట ఉండడంతో, ఏదో తెలియని భయంతో పక్కనున్న దుప్పటి ముఖం పైకి లాగి పడుకున్నాను. నిద్ర రాను అని మొరాయిస్తుంది… ఇంతలో ఎవరో వెళ్తున్నట్లు అనిపించింది. గాలికి వైర్లు కదిలి వీధి దీపాలు వెలుగుతూ ఆరుతున్నాయి. ఒక్కసారిగా లేచి, ‘ఎవరది’ అని అరిచాను. ఏ అలికిడి లేదు.. దొంగ ఎవడైనా వచ్చాడా అనుకోని, పక్కనే ఉన్న దుడ్డు తీసుకొని బయలుదేరాను. రెండు అడుగులు వేసేసరికి ఎవరో వ్యక్తి అటు వైపు వెళ్తున్నట్టు కనిపించింది. మెల్లగా శబ్దం చేయకుండా అతన్ని అనుసరించాను.. అలా ఊరి పొలిమేరల్లోకి వెళ్లేసరికి అతను ఒక్కసారిగా ఆగాడు.

 అప్పటివరకు ధైర్యంతో ఉన్న నా గుండె ఒక్కసారిగా వేగం పెరిగింది. నన్ను చూసాడా?.. ఏదో పెద్ద వీరుడిలావచ్చేసాను. ఏమి చేస్తాడో ఏమిటో అని కంగారు పెరిగింది. వాడు వెనక్కి తిరగకుండానే ఆ పక్కనే వున్న పొదల్లో దాక్కున్నాను.. హమ్మయ్య, వాడు వెళ్లిపోయిన తర్వాత మెల్లగా వెళ్లిపోవాలి అనుకున్నాను. కానీ ఇంతలో నేనున్న స్థలం కంపించడం మొదలు అయ్యింది. కంగారు పెరిగింది.. భూకంపం ఏమైనా వచ్చిందా అని అనుకుంటున్నాను. ఒక్కసారిగా చుట్టూ వెలుతురు, చూడలేక కళ్లకు చెయ్యి అడ్డుపెట్టుకున్నాను. మళ్లీ కొంత సమయానికి కళ్లు తెరిచే సరికి చుట్టూ లైట్లతో వెలుగుతున్న ఏవో పరికరాలు ఉన్నాయి. అదంతా నాకేమీ అర్థం కావడం లేదు. నేను ఎక్కడున్నానో తెలియడం లేదు.

ఇంతలో ‘‘నేనెవరో కనిపెడదామని వచ్చావా?’’ అని వినిపించింది…

ఠక్కున గుర్తుకు వచ్చింది. ఇందాక నేను అనుస రించిన వ్యక్తి అయివుంటాడు, నేను అనుసరిస్తున్నాను అని తెలిసి నన్ను ఈ విధంగా ఎత్తుకు పోతుంటాడు అని అనుకుంటూ..‘‘నన్ను వదిలేయు… నేను మా ఇంటికి వెళ్లిపోతాను.’’ అని భయంతో అరిచాను.

‘‘నువ్వు నా వెనుక వచ్చాను అని అనుకుంటు న్నావు, కానీ నేనే నిన్ను ఇక్కడకు వచ్చేలా చేశాను.’’ అని అతను అనడంతో, ఒక్కసారిగా కంగారు పడ్డాను.

‘‘నాకు నువ్వు మాట్లాడలేవు అని తెలుసు, కానీ నీ మనసులో ఏమి అనుకున్నా నాకు అర్దం అవుతుంది.’’అని ఆ వ్యక్తి అన్నాడు. ఆశ్చర్యం వేసింది.. ‘‘ఎందుకు నేనేమి అన్యాయం చేసాను… నన్ను విడిచి పెట్టు. అసలు నువ్వెవరు?’’ అని అన్నాను.

‘‘నాది ఈ లోకం కాదు వేరే లోకం.’’ అని సమాధానం ఇచ్చాడు అతను.

ఈ మధ్యలో ఏవో వేరే గ్రహం ప్రాణులు భూమి మీద తిరుగుతున్నాయి అని మొన్న టీవీలో చూపించాడు. ఇప్పుడు నాతో మాట్లాడుతుంది అదేనా అని నాలో కంగారు పెరిగింది.

‘‘కంగారు పడాల్సిన అవసరం లేదు. నువ్వేమి భయపడకు నేనేమి చెయ్యను. నిన్ను కొన్ని ప్రశ్నలు అడుగుతాను సమాధానం చెప్తావా?’’ అని అడిగాడు అతను.

 కాసేపు ఆగి.. ‘‘సరే చెప్తాను.. కానీ నన్ను మళ్లీ మా ఇంటి దగ్గర దింపేయాలి’’ అని నేను షరతు పెట్టాను. సరే అని ఒప్పుకున్నాడు.. ప్రశ్నలు అడగడం ప్రారంభించాడు, ‘‘నువ్వు ఇంతవరకు ఒక మొక్కైనా నాటావా?’’అని అడిగాడు అతను.

‘‘అబ్బే లేదు.. అయినా మొక్కలు నాటాల్సిన అవసరం ఏమిటి. మా పెరట్లో బోలెడు మొక్కలు ఉన్నాయి.’’ అని సమాధానం ఇచ్చాను. నా సమాధానా నికి ఒక్కసారిగా నవ్వి ‘‘మరి పేరుకు పోతున్న ఎలక్ట్రిక్‌ ‌చెత్త గురించి ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా?..’’ అని మరో ప్రశ్న సంధించాడు అతను.

‘‘ఎలక్ట్రిక్‌ ‌చెత్త!.. దాని గురించి నేనెందుకు ఆలోచించాలి.’’

అని అన్నాను.

‘‘మరి నీటి సంరక్షణ గురించి ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా?.’’

‘‘ఏమి అవసరం ఉంది! ఇబ్బంది అవుతుంది అని బోరు వేయించుకున్నాను. నీటికి ఏమి సమస్య లేదు.’’ ఒక్కసారిగా నవ్వాడు అతను…

‘‘మరి పర్యావరణం పరిరక్షణ కోసం తోటి వారితో చర్చించావా?..’’ అని మరో ప్రశ్న సంధించాడు..

‘‘పర్యావరణం గురించా?..’’ అని సందిగ్ధంలో పడి మౌనంగా ఉండి పోయాను.

ఎందుకు ఈ ప్రశ్నలు అడుగుతున్నాడో, ఎందుకు నవ్వుతున్నాడో నాకు అర్థం కావడం లేదు.

ఇంతలో ఎప్పుడూ లేనంతగా ఆకలి మొదలైంది!. భరించలేక ‘‘మహాప్రభో ఆకలిగా ఉంది. ఏదైనా తినడానికి పెట్టండి.’’ అని అడిగాను. బదులుగా ఏదో నీటి చుక్క తేలుతూ నా ముందుకు వచ్చింది..

‘‘ఆ నీటి చుక్కను స్వీకరించు.’’ అని అతను చెప్పాడు. ఒక్కసారిగా నవ్వాను.. ‘‘ఈ నీటి చుక్క నాకేమి సరిపోతుంది.’’ అని అన్నాను. ఒకసారి దాన్ని సేవించు అప్పుడు నీకే తెలుస్తుంది అని అన్నాడు. అతను చెప్పినట్టుగానే దాన్ని సేవించాను. ఒక్కసారిగా నా ఆకలి మొత్తం తీరిపోయింది. ఆశ్చర్యంగా ఉంది… అనుకున్నాను.

‘‘ఇంత ఆకలి నీకు వేసింది కదా. మరి భూమి మీద ఆహార కొరత ఉంది కదా, దాని గురించి ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా?. ఆహారం కల్తీ కాకుండా ఏమైనా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నావా?’ అని అడిగాడు అతను.

‘‘నేను మార్కెట్లో బియ్యం బస్తా కొంటాను, అన్నీ మార్కెట్లోనే ఖరీదు చేస్తాను.’’అని అర్థం లేని సమాధానం ఏదో ఇచ్చాను. ఇంతకు మునుపటి కంటే ఇంకా గట్టిగా నవ్వాడు అతను.

‘‘సరే నిన్ను భూమి మీద విడిచి పెడతాను’’ అని అన్నాడు అతను. ‘‘హమ్మయ్య, మీకు రుణపడి వుంటాను. ఆ పని వేగంగా చేయండి .’’అని అన్నాను.

చివరి కోరికగా అతన్ని ఒకసారి చూడాలి అనుకున్నాను. నా అంతరంగాన్ని గ్రహించిన అతను ఒక్కసారిగా నా ముందుకు వచ్చాడు.

అతన్ని చూసిన నేను ఆశ్చర్యపోయాను!.. ఒక రాజులా అతను ఉన్నాడు.. టీవీలో చూపించినట్టు లోతైన కళ్లు, వింతైనచేతులు, తెల్లటి పొగలాంటి ఆకారం లా ఏమి లేడు, అతనిలో ఆకర్షణ కలిగించే తేజస్సు కనిపిస్తుంది. ఏదో అడగబోయాను…నా మాట వినకుండా.. ‘‘నీకు అవసరం వచ్చినప్పుడు నన్ను పిలువు. ఇప్పుడు నువ్వు వెళ్లే సమయం ఆసన్నమైంది. నువ్వు ఇక్కడకు వచ్చి చాలా సంవత్స రాలు గడిచాయి.’’ అని చెప్పాడు.

‘‘అదేంటి నేను ఇప్పుడే వచ్చాను కదా?.’’అని సందిగ్ధంతో అడిగాను.

‘‘త్వరలోనే నీకు అర్థం అవుతుంది.’’అని చెప్పాడు

‘‘మీరు ఎవరు?…’’ అని కుతూహలంతో అడిగాను.

‘‘నీకే అర్థం అవుతుంది.’’ అని చిరునవ్వుతో అన్నాడు.

ఒక్కసారిగా మొత్తం చీకటిగా అయిపోయింది. కొన్ని క్షణాల తర్వాత నేనొక ప్రదేశంలోకి వచ్చాను..

హమ్మయ్య నేను మళ్లీ భూమి మీదకు వచ్చేసాను అని సంబర పడ్డాను.

కానీ చుట్టూ నిర్మానుష్యంగా కనిపిస్తుంది.

‘‘కొంపతీసి నేను ఎడారి ప్రాంతంలో వచ్చి పడలేదు కదా?.’’అని ముందుకు చూసాను..

ఆశ్చర్యం నేల అంతా బీటలు పడివుంది… ముందుకు కదిలాను ఎముకలు దర్శనం ఇచ్చాయి. చూస్తుంటే అన్ని జీవుల కళేబరాలు దర్శనం ఇస్తున్నాయి. ఇదేమిటి భూమి మీద ఏదైనా విపత్తు సంభవించిందా అని అనుకుంటూ ఉండగా, ఒక్కసారిగా శరీరం అంతా మంట పుట్టడం ప్రారంభ మైంది. చూసే సరికి శరీరం ఎర్రగా మారిపోయింది. ఒక్కడుగు ముందుకు వేసాను. ఒక్కసారిగా భూమి కంపించింది.. కింద పడిపోయాను. క్షణాల్లో పగుళ్లు పెద్దవి అయి ఎదురుగా వున్న కళేబరాలు అన్నీ లోపలికి వెళ్లిపోయాయి. నేను ఉన్న జాగా మాత్రం అలానే ఉంది.. అప్పుడు అర్థం అయ్యింది అతను చెప్పిన మాటలకు అర్థం… అవును నేను ఎన్నో ఏళ్ల తర్వాత మళ్లీ భూమి మీదకు వచ్చాను.. ఏ సంవత్సరంలో ఉన్నానో తెలియదు. తెలుసుకుందాము అంటే ఏదీ మిగల లేదు.

నేను ఉన్న కాలంలో భూమి అంతా పచ్చదనంతో కళకళలాడుతూ ఉండేది.. ఇదంతా అప్పుడు పర్యావరణ శాస్త్రవేత్తలు, హితులు చెప్పిన గ్లోబల్‌ ‌వార్మింగ్‌ ‌కారణంగా ఏర్పడిన పరిస్థితులు, అప్పుడే మేల్కొని ముందస్తు జాగ్రత్తలు తీసుకొని ఉంటే ఈ పరిస్థితి వచ్చేది కాదు కదా!.. అనుకుంటూ ముందుకు నడిచాను. కొంత దూరం వెళ్లేసరికి ముక్కలు ముక్కలుగా పడి ఉన్న భవనాలు తాలూక శిథిలాలు కనిపించాయి. ఎన్నో ఎలక్ట్రిక్‌ ‌వ్యర్థాలు తివాచీ పరిచినట్టుగా దర్శనం ఇచ్చాయి. మళ్లీ భూకంపం రావడం మొదలు అయ్యింది. ఒక్కసారిగా అన్ని శిథిలాలు లోపలికి వెళ్లిపోయాయి…. చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకుంటే లాభం ఏమిటి అనే సామెత గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ ముందు వెళ్తున్నాను..

ఇంతలో ఒక్కసారిగా చిన్న రాళ్ల వాన కురిసింది!. చల్లటి వర్షం కురవాల్సిన ఈ భూమి మీద రాళ్లవాన కురవడమా ఏమిటి ఈ విపరీతం అని పరుగు తీసాను.. రాళ్లు తగలడం వల్ల అక్కడక్కడ గాయాలు అయ్యాయి. కానీ నడవగలుగుతున్నాను. ఒక్కసారిగా ఆ రాళ్ల వాన ఆగిపోయింది.. ఎక్కడ నుండి ఈ రాళ్లు వచ్చాయి అని ఆలోచనలో పడ్డాను?. అప్పుడు అర్థం అయ్యింది.. మొత్తం వాతావరణం అంతా నాశనం అయిన కారణంగా మీసో ఆవరణం కూడా మొరాయించింది.. అవును మీసో ఆవరణం లోపలికి ఏదైనా హాని చేసే వస్తువు వస్తే అది మాడిమసై పోతుంది. ఆ విధంగా మీసో ఆవరణం మనల్ని కాపాడుతుంది నాకు నేనే పాఠం చెప్పుకుంటూ ముందుకు కదిలాను.

 ఎదురుగా ఎవరో వ్యక్తులు రావడం కనిపిం చారు. చాలా సంతోషం వేసింది. పరుగుతీసాను. వాళ్ల దగ్గరికి వెళ్లి ఆశ్చర్యపోయాను.

ఎముకల గూడుతో నిసత్తువుతో ఉన్నారు……

‘దాహం… దాహం’ అంటూ అరుస్తూ ఒక్కొక్కరుగా పడిపోతున్నారు.. ఒక్కసారిగా భయం వేసింది. ‘ఒకప్పుడు కళగా ఉండే మనుషులు ఇలా అయిపోయారు ఏమిటి’ అని కంగారు పడ్డాను. అధిక ధార్మికత కారణంగా పోయిన ఆరోగ్యాలు అని అర్థం అయ్యింది.. వాళ్ల కోసం ఏదో ఒకటి చేయాలి అనుకున్నాను. కానీ కనుచూపు మేరలో నీటి చుక్క కూడా కనిపించడం లేదు. రెండు అడుగులు ముందుకు వేశాను.

ఇంతలో నాలో కూడా ఏదో నిస్సత్తువ కలుగుతుంది. ఒక్కసారిగా విపరీతమైన దాహం వేయడం మొదలు అయ్యింది.. అప్పుడు నాకు అర్థం అయ్యింది ఈ ప్రభావం నా మీద కూడా పడింది అని. ఒక్కసారిగా కింద పడిపోయాను. అతను చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు వచ్చాయి అవసరం అయితే తనని పిలవమని అతను చెప్పాడు కదా అని ఆనందించాను. కానీ అతని పేరేమిటో నాకు తెలియదు. అతన్ని ఏమని పిలవాలి అని అనుకుంటు న్నాను. ఇంతలోనే నా కళ్లు మెల్లగా మూతపడటం ప్రారంభం అయ్యాయి. ఎదురుగా అతను కనిపించాడు ఆనందం కలిగింది. ఏదో చెప్పాలి అని ప్రయత్నం చేస్తున్నాను.. ‘‘చివరిసారిగా నీకు సహాయం చేయాలి అనుకుంటున్నాను.’’ అని అతను అన్నాడు.

‘‘వీలైతే మళ్లీ సృష్టిని వెనక్కి తీసుకువెళ్లి, ఈ భూమిని మునుపటిలా సుభిక్షం చేయండి…’’ అని అన్నాను….

చిరునవ్వు చిందించాడు.

ఇప్పుడు బోధ పడింది అతనెవరో కాదు ప్రకృతి పురుషుడు అని, ఎప్పటికప్పుడు మనకు హెచ్చరికలు జారీ చేసేవాడు అని, కానీ మనమే పట్టించుకోలేదు అని అర్థం అయ్యింది. దానికి పర్యవసానంగా ఈ విపత్తు అని అర్థం అయ్యింది.. నాలో ప్రాణాన్ని ఎవరో లాగేస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది. జరిగిందంతా మళ్లీ ఒక్కసారి గుర్తుతెచ్చుకున్నాను. అంతా చీకటిగా మారిపోయింది….

వచ్చేవారం కథ..

అల

– యమున

About Author

editor

See author's posts